Znakiem szczególnym Funduszy Norweskich i EOG jest nacisk na wzmocnienie współpracy dwustronnej z Państwami-darczyńcami, tj. Islandią, Liechtensteinem, Norwegią. Wyrazem takiego podejścia jest:
- ustanowienie tzw. programów partnerskich,
- powołanie funduszy współpracy dwustronnej na poziomie krajowym i programowym,
- promowanie współpracy partnerskiej na poziomie projektów.
Współpraca partnerska na poziomie projektu
Co do zasady, nie ma obowiązku realizacji projektów we współpracy z podmiotami z państw-darczyńców. Jedynie niektóre programy zakładają realizację wyłącznie dwustronnych projektów. Zaliczyć do nich należy:
- Polsko-Norweski Program Badawczy,
- Promowanie różnorodności kulturowej i artystycznej,
- większość działań w ramach Funduszu Stypendialnego i Szkoleniowego.
W celu rozwoju współpracy partnerskiej w ramach każdego z programów ustanowiono Fundusz Współpracy Dwustronnej na poziomie programu. Fundusz ma ułatwiać m.in. poszukiwanie partnerów z państw-darczyńców (przed lub w trakcie przygotowywania wniosku aplikacyjnego), rozwój takich partnerstw, tworzenie sieci współpracy, wymiany, dzielenia się i przekazywania wiedzy, technologii, doświadczeń oraz najlepszych praktyk pomiędzy beneficjentami oraz podmiotami państw-darczyńców.
Programy Partnerskie z Darczyńcami
W Polsce 7 programów to programy partnerskie z Darczyńcami. Formuła ta oznacza, iż programy te tworzone są we współpracy z instytucjami partnerskimi z krajów-darczyńców. Zwykle do obowiązków partnera należy merytoryczne wsparcie krajowego Operatora w realizacji programu, ułatwianie nawiązywania partnerstw oraz promowanie danego programu w państwach-darczyńcach. Wśród tych programów jest program: „Ograniczanie społecznych nierówności w zdrowiu”, którego operatorem jest Ministerstwo Zdrowia, a partnerem Norweski Dyrektoriat ds. Zdrowia.